Efficiënt spellingonderwijs. Eenleer- en expert mode! voor het spellen

Samenvatting

In dit proefschrift wordt het probleem van de werkwoordspelling geanalyseerd en gezocht naaroplossingen. Omdat maatschappelijke weerstandentegen spellingvereenvoudiging het niet waarschijnlijk maken dat deze op korte termijn doorgevoerdkan worden, wordt vooral aandacht besteed aanmogelijke verbeteringen van de didactiek. Daartoeworden eerst de spellingsregels behandeld, die aanleiding geven tot verwarring tussen verschillendemogelijke schrijfwijzen bij de werkwoorden. Vervolgens wordt nagegaan hoe in de loop der tijden geprobeerd is tot een optimale methode te komen voorhet leren van de werkwoordspelling. Uit onderzoeksgegevens blijkt dat een algoritmische regelaanpak vermoedelijk een betere methode is dan dezogenaamde analogiemethode of de klassieke regelaanpak. Om een nieuwe stap te zetten op de wegnaar verdere verbetering van de didactiek is een onderwijsexperiment uitgevoerd. Daarin werd geprobeerd om de effectiviteit van de instructie te verhogen. Twee factoren werden systematisch gevarieerd: de speWmgmelhode en de werkvorm. Nagegaan werd het effect van de analogiemethode versuseen algoritmische regelmethode en de klassikaleversus de individuele werkvorm'. De conclusie uit ditonderzoek is, dat de analogieaanpak inderdaad tekort schiet en dat een regelgerichte algoritmischeaanpak de voorkeur verdient. Opmerkelijk is datdeze regelgerichte methode vooral effectief is als erklassikaal les gegeven wordt in plaats van individueel.