Een model voor 'de helpende relatie' in taaksituaties

Samenvatting

Carl Rogers (1961) omschrijft de helpende relatieals volgt: ... a helping relationship might bedefined as one in which one of the participantsintends that there should come about, in one orboth parties, more appreciation of, more expression of, more functional use of the latent innerresources of the individual (p. 40). In dit artikel zal een poging gedaan worden eenmodel te ontwerpen voor een helpende relatie intaaksituaties. Wanneer in dit geval gesprokenwordt over een helpende relatie, dan houdt dit indat er sprake is van iemand die hulp geeft, vaniemand die hulp ontvangt en van een taak. Hetmodel zal nu zodanig geconstrueerd worden datde dynamische relatie tussen deze drie elementenvan het systeem zoveel mogelijk is afgestemd opde optimale motivatie van de ontvanger van dehulp. Onder optimale motivatie wordt verstaande innerlijke tendens om de taak te verrichtenvanuit een positie van persoonlijke verantwoordelijkheid waarbij storende angsten en onzekerden worden vermeden. Tevens houdt een optimale motivatie in dat helper en ontvanger er naarstreven dat de prestaties van de ontvanger zoveelmogelijk in overeenstemming zijn met dienscapaciteiten.